W ostatnich latach, wraz z rozwojem technologii i wszechobecności mediów społecznościowych, zauważalny jest wzrost problemu cyberprzemocy wśród młodzieży[1]. Cyberprzemoc to wszelkie działania, które mają na celu zastraszenie, upokorzenie lub ośmieszenie innej osoby za pośrednictwem internetu[2]. Szkoły, jako miejsca, gdzie młodzież spędza znaczną część swojego czasu, muszą zmierzyć się z tym problemem. 

Według badań przeprowadzonych przez Smith i in. (2022)[3], około 37% uczniów doświadczyło cyberprzemocy co najmniej raz w ciągu ostatniego roku. Tymczasem, badania przeprowadzone przez Gini i in. (2023)[4] wykazują, że ofiary cyberprzemocy są narażone na problemy psychiczne, takie jak depresja, lęk oraz obniżona samoocena. Warto zauważyć, że uczniowie, którzy są sprawcami cyberprzemocy, również wykazują podobne problemy[5]. Szkolne programy przeciwdziałania cyberprzemocy muszą skupiać się na edukacji uczniów oraz rodziców[6]. Ważne jest, aby uczniowie byli świadomi konsekwencji swoich działań oraz potrafiących rozpoznać cyberprzemoc. Ponadto, szkoły powinny promować empatię i wzajemny szacunek, aby stworzyć środowisko wolne od przemocy. Współpraca z rodzicami to kolejny kluczowy element. jak wskazują badacze rolą szkoły powinno być organizowanie warsztatów czy spotkania z rodzicami, na których omawiane będą zagadnienia związane z cyberprzemocą i sposobami jej rozpoznawania, a także udzielanie wsparcia dzieciom, które padły ofiarami takiego zachowania[7]. Ponadto, konieczne jest wzmocnienie systemów monitorowania i reagowania na incydenty związane z cyberprzemocą. Szkolne zespoły ds. cyberprzemocy powinny być odpowiednio przeszkolone i dysponować narzędziami umożliwiającymi skuteczne interweniowanie oraz udzielanie pomocy uczniom[8]. Współpraca z rodzicami oraz angażowanie uczniów w edukację na temat cyberprzemocy są kluczowe dla skutecznego zarządzania tym zagrożeniem. Wdrażanie programów promujących empatię, wzajemny szacunek oraz odpowiedzialność za własne działania może pomóc w stworzeniu środowiska wolnego od przemocy w szkołach. Wdrożenie nowoczesnych technologii i oprogramowania, które umożliwia monitorowanie i wykrywanie cyberprzemocy, może również przyczynić się do skutecznego rozwiązania problemu[9]. Szkoły powinny również dążyć do zacieśnienia współpracy z organami ścigania w celu ścigania sprawców i zapobiegania przyszłym przypadkom cyberprzemocy[10]. Warto również przeprowadzać regularne badania na temat występowania cyberprzemocy w szkołach, aby monitorować skuteczność wdrażanych działań oraz dostosowywać je do zmieniającej się rzeczywistości[11]. Tylko kompleksowe podejście, uwzględniające edukację, wsparcie dla ofiar i ściganie sprawców, może przyczynić się do zwalczania cyberprzemocy i ochrony uczniów w dobie cyfrowej.

Przypisy:
 

[1] Olweus, D. & Limber, S. P. (2018). Some problems with cyberbullying research. Current Opinion in Psychology, 19, 139–143.

[2] Hinduja, S. & Patchin, J. W. (2015). Bullying beyond the schoolyard: Preventing and responding to cyberbullying (2nd ed.). Thousand Oaks, CA: Sage Publications.

[3] Smith, P. K., Mahdavi, J., Carvalho, M., Fisher, S., Russell, S., & Tippett, N. (2022). Cyberbullying: Its nature and impact in secondary school pupils. Journal of Child Psychology and Psychiatry, 49, 376–385.

[4] Gini, G., Card, N. A., & Pozzoli, T. (2023). A meta-analysis of the differential relations of traditional and cyber-victimization with internalizing problems. Aggressive Behavior, 49, 104–118.

[5] Kowalski, R. M., Giumetti, G. W., Schroeder, A. N., & Lattanner, M. R. (2014). Bullying in the digital age: A critical review and meta-analysis of cyberbullying research among youth. Psychological Bulletin, 140, 1073–1137.

[6] Cross, D., Shaw, T., Hadwen, K., Cardoso, P., Slee, P., Roberts, C., & Thomas, L. (2016). Longitudinal impact of the Cyber Friendly Schools program on adolescents' cyberbullying behavior. Aggressive Behavior, 42, 166–180.

[7] Slonje, R., & Smith, P. K. (2008). Cyberbullying: Another main type of bullying? Scandinavian Journal of Psychology,